A jeśli wolność, to brak zależności. Nie mogę przyjmować od handlowców win na spróbowanie, jeśli chcę być niezależny. Wiem, że muszę zdać się na własną kieszeń. Wiem, też, że to trudne, lecz, chyba, możliwe. Trochę bawią mnie wypowiedzi pełne nieukrywanego żalu, jak to pewien recenzent dostał tyle butelek do spróbowania, że, aż, nie wie, co z tym robić. Hipokryzja, Panie, grubymi nićmi szyta. Czytacze się na mnie, to tak przy okazji, poobrażali, nikt nie dyskutuje. Jak, już, sobie wbili do głowy, że powinienem być ekspertem, to trudno im przełknąć fakt, że trąbię na cały świat o niezależności i o tym, jak trzeba uważać na przyjaciół, w tym, również, na przyjaciela wino. Cóż, żyjemy w takich czasach, kiedy każdy woli opowiadać, niby kokieteryjnie, o swoich uzależnieniach, mało, zaś, kto mówi o tym, jak szanować i zachować własną wolność. Przestałem się przejmować. Czytując różne znamienite blogi o winach zauważam, poza tym, coraz częściej, własne wpływy (w sarkastycznym traktowaniu tematu, czy też w pewnej swoistej terminologii). Ponieważ w fachu literata wzorce, też, są potrzebne, życzę naśladowcom wyłącznie sukcesów, ja będę dreptał własną drogą. Nie będę się, w każdym razie, kalibrował na wino, ani na cudze teksty, sam, bowiem, powinienem zbudować własny zamek, w którym miejsce znajdzie każdy i wszyscy po równo, bo łeb mam szeroki i wiele się, jeszcze, w nim pomieści. Radzę, jednak, naśladowcom: dbajcie o styl i przecinki, męczące, bowiem, jest czytanie tekstów pogiętych błędami.