O tym winie pisałem już kiedyś tutaj, o wytwórcy Torres (taki trochę mityczny, trochę zmitologizowany mainstream w marketowej Hiszpanii) natomiast tutaj. Kiedyś za taką flaszkę, bodajże w Lidlu, zapłaciłem 19,99 PLN, teraz w Kauflandzie kosztuje mnie ona wiele więcej, co dobrze się przekłada na kierunki w zwalczaniu alkoholizmu, jako że im drożej, tym lepiej i wystrzegać się powinienem jak ognia pochwał typu „dobre, bo tanie”.
Katalońska bycza krew, wyraźnie robiona pod całą Hiszpanię, bo Sangre de Toro w zasadzie powinno brzmieć Sang de Brau (De totes, la sang que més ràpidament es coagula és la del brau) to taki bajerancki klasyk, ale mnie ciągle nie pasuje. Rocznik 2017 jest równie agresywny jak ten, o którym już napisałem, że „zbyt jest agresywny i rodzi, po wypiciu agresję. Wszędzie wiśnia i czarna porzeczka, w aromacie, smaku, nawet w zakończeniu. Wściekła baba ze wsi zaganiająca kury do zagrody, trochę nieogarnięta, trochę robotą styrana. Mocna, średnio okrągła, zadymiona przy paleniu liści, ale na twarzy grymas wściekłości. Dla miłośników jazdy bez trzymanki.” ¡Olé! W dodatku drugiego dnia jakaś ta krew rozwodniona. A aksamitnych tanin nie zauważyłem.
Torres Sangre de Toro Denominació d’Origen, rocznik 2017, w cenie 45,99 PLN za butelkę (0,75), z marketu Kaufland w Ełku (czerwone wytrawne, szczepy: garnatxa, carinyena). Firmowane i butelkowane przez Miguel Torres S.A. – Hiszpania. Ta flaszka dostaje ode mnie 83 punkty.