Roche Barolo Denominazione di Origine Controllata e Garantita, rocznik 2009, zakupione w dniu 13 stycznia 2015 w sklepie w Białymstoku (czerwone wytrawne, szczepy: nebbiolo). Firmowane i butelkowane przez firmę Roche – Włochy.
Barolo to nazwa miejscowości na stokach wzgórz w Piemoncie, w północno-zachodnich Włoszech. Winnice i cantine (piwnice) istnieją tutaj od dawna i słyną z produkcji jednego z najlepszych wytrawnych win czerwonych we Włoszech – robionego głównie ze szczepu nebbiolo. Wino Barolo, pachnące i pełne garbników, jest tutaj tak czczone, iż uzyskało status DOCG w dniu, kiedy wprowadzono klasyfikację, czyli w lipcu 1980 roku (wraz z Brunello di Montalcino oraz Vino Nobile di Montepulciano).
Strefa winnic Barolo obejmuje Castiglione Falletto, Serralunga d’Alba i same Barolo, a także rozciąga się w części Monforte d’Alba, Novello, La Morra, Grinzane Cavour, Verduno, Diano d’Alba, Cherasco i Roddi. Gleby i klimat różnią się nieznacznie w zależności od gmin, co powoduje powstanie subtelnych różnic pomiędzy winami tam produkowanymi (choć należy pamiętać, że umiejętności i preferencje poszczególnych winiarzy mają tutaj, również, istotny wpływ).
W La Morra i Barolo gleba zawiera wysokie stężenie bogatych margli wapiennych. Najbardziej aromatyczne i owocowe Barolo pochodzą, zazwyczaj, z takich gleb, a La Morra jest uważana za miejsce, gdzie powstają wina najbardziej perfumowane i wdzięczne. W samym Barolo wina wydają się być nieco bardziej skomplikowane.
W Castiglione-Falleto, Serralunga d’Alba, oraz w Monforte winnice są sadzone na luźniejszych i mniej urodzajnych glebach, zawierających piaskowce i wapienie. Daje to wina w kolorze cegły, bardziej intensywne, o większej strukturze, wymagające dłuższego starzenia. Serralunga d’Alba wytwarza wina dobrze zorganizowane, długowieczne i najbardziej taniczne, a Castiglione-Falleto słynie z win o pełnym ciele, bogatych i dobrze zrównoważonych, a także aromatycznych. Monforte d’Alba oferuje wina bogate, skoncentrowane i poważne.
Pomimo różnic między winami z różnych terroirs wszystkie one zachowują podstawowe cechy definiujące klasyczny styl Barolo: słynny aromat “smoły i róż”, kolor jasno rubinowy (który zmienia się stopniowo i osiąga, z czasem, kolor granatu), mocne garbniki, podwyższona kwasowość i stosunkowo wysoka zawartość alkoholu.
Aby uzyskać nazwę Barolo wino, zanim zostanie wypuszczone na rynek, powinno starzeć się przez co najmniej 38 miesięcy, w tym 18 miesięcy w beczce (reszta w butelce). Aby dodatkowo uzyskać miano riserva, starzenie przedłuża się do 62 miesięcy. Taniny, z czasem, delikatnieją, ujawnia się cała mineralna złożoność, pojawiają się także trufle i ciemna czekolada.
Klasyczne Barolo tradycyjnie wymaga przynajmniej dziesięciu lat w piwnicy po to, aby „ucywilizować” garbniki. Dziś, jednak, niektórzy producenci idą w kierunku bardziej „międzynarodowym”, jeśli chodzi o stylistykę, skracają okres fermentacji (co oznacza mniejsze wydobycie koloru, lub też tanin z moszczu), oraz stosują, do starzenia, nowe, francuskie beczki zamiast tradycyjnych, dużych kadzi drewnianych. Powoduje to powstanie wina w bardziej owocowym i przystępniejszym stylu i to stosunkowo wcześnie, chociaż wiele osób uważa, iż zbyt daleko posunięta modernizacja zaciera klasyczne cechy Barolo.
Jeżeli chodzi o rocznik 2009 (nabyta, przeze mnie, butelka), za Jancis Robinson powtarzam, że upał w Piemoncie umożliwił produkcję dojrzałych win czerwonych o dość wysokim alkoholu i dobrej jakości, przy stosunkowo szybkim dojrzewaniu.
Po otwarciu butelki faktycznie lekki aromat smoły i zapach róż, kolor ciemno rubinowy, z jaśniejszą obwódką przy szkle kieliszka, czysty, klarowny i połyskliwy. Ciało pełne, dobrze skoncentrowane i zrównoważone. W nasmaku ściągająca podniebienie gorycz tanin i ostrość pieprzu, w śródsmaku nadchodzi świeża kwasowość, która równoważy gorycz, pod koniec pojawia się delikatne drewno i gorzka czekolada z miętą. Smak bardzo długi dzięki posmakowi gorzkiej czekolady. Wino bardzo dobre.
Ta butelka dostaje ode mnie 85 punktów (85/100).