Wydaje się, że najtrudniejsze dopiero przede mną. W pierwszym wpisie z tego cyklu napisałem, że jest wiele poziomów i że każdy z nich należy traktować oddzielnie po to, aby opis był jasny. Opisując poszczególne poziomy łatwo jednak zgubić ogólny zamysł. Pocieszam się tym, że od ogólnych zamysłów jest Stwórca. Do tego zacząłem zdawać sobie sprawę, że nie chcę skończyć jako kolejny apologeta Roberta Parkera Jr.
Z drugiej strony nie mam zamiaru udowodnić, iż stosując odpowiednio namolnie powtarzane hasła łatwo jest pozycjonować teksty. Tylko po co? Piszę zatem w jakimś celu, powinienem jednak ten cel objawić w ostatnim wpisie, ten zaś będzie dopiero za kilka kolejnych. Proszę więc czytelników o cierpliwość i traktowanie Roberta Parkera Jr jak kto woli, czyli jako pretekst, jako kanwę, a może jako temat zasadniczy.
Wszystko w ludzkim świecie, który w pewnym sensie kopiuje świat materialny, da się sprowadzić do elementów prostych. Kłopot w tym, że nie będąc stwórcą ludzkiego świata, nie mogę oceniać, które elementy proste są istotnie zasadnicze. Opisując globalizację, Roberta Parkera Jr, rynek, winne pieniądze i temu podobne nieustająco gonię jakiś element pierwotny, który zawinił w tym, że świat, jaki jest, przestał mi się podobać. W moich tekstach skutkuje to chociażby nie bardzo wyartykułowaną pretensją do Ameryki, iż Parkera nie doceniła.
W tym, że Europa potrafiła go docenić, dość szczerze i spontanicznie ujawnił się element podstawowy. Ten napęd popychający świat ludzki do przodu i skazujący na zagładę wszystko, co wokół. W dość nieoczekiwany sposób ukazał mi to i polski Sejm dyskutujący aktualnie o prawach zwierząt. Europa doceniła Parkera, bo ten ułatwił Europejczykom zbicie kapitału, a francuscy winni wytwórcy udowodnili, że w każdych okolicznościach chciwość ludzka nie ma hamulców.
Jak już napisałem, podnoszenie cen o 500% nie miało żadnego logicznego uzasadnienia, oprócz imperatywu “trzeba mieć”. Trzeba posiadać, zgarniać do siebie; po nas, chociażby, potop, my musimy zarobić i do tego dopasujemy każdą ideologię, niezależnie od tego, czy ludzką, czy boską. Ktoś kiedyś próbował zdefiniować element pierwotny poprzez walkę o byt (struggle for existence), wydaje mi się jednak, że są elementy pierwotniejsze.
Tutaj widzę chciwość, w żaden sposób nie mogąc znaleźć żadnego jej psychologicznego, etycznego, moralnego, utylitarnego, uzasadnienia. W przedziwny sposób z powodu chciwości globalizacja poddała się najsilniejszemu rynkowi, którego częścią był Robert Parker Jr. Dzięki temu chciwość europejskich baronów winnych spowodowała, że tak pierwotny w Europie napój, jakim jest wino, stał się niedostępny dla mało zasobnych nie tylko Europejczyków, a baronowie we Francji zbudowali sobie kilka zamków więcej. Dzięki tej chciwości Kalifornia zaczęła promować swoje wina, bo winna świadomość przeciętnego amerykańskiego konsumenta stała się bardziej europejska.
Można też stwierdzić, że dzięki chciwości niektórych dzisiejsza Ameryka zamyka powoli swoje bramy, świadoma faktu, że świat niczego więcej nie może zaoferować. Taka Ameryka Parkera już nie potrzebuje, lecz o tym już w następnym tekście.