Uprawnione w najbardziej oczywisty sposób jest pytanie, do czego służą takie nieomal abstrakcyjne dywagacje. Nadchodzącym pokoleniom coraz bardziej obce staje się myślenie przyczynowo-skutkowe, abstrakcja zaś w ich mniemaniu powinna kojarzyć się z porządnym obrazem i z inteligencją emocjonalną. Znamy skargi inteligentów starej daty, którzy ze zdziwieniem zauważają, że nikt nie umie (zresztą nie tylko w Internecie) odróżnić ironii i sarkazmu od poważnych stwierdzeń. Też na to narzekam, chociaż coraz częściej dochodzę do wniosku, iż czas najwyższy nauczyć się tłumaczyć tradycyjny sposób myślenia na nowoczesność.
Otóż dość abstrakcyjne rozróżnienie pasywnej flaszki i aktywnego próbującego, a także wszystkie wynikające z niego konsekwencje przejawiają się w bardzo rzeczywisty, materialny, namacalny sposób w codziennym życiu. Do szklanej flaszki nalać można wszystko i tylko dzięki zaufaniu, a zatem społecznej umowie, wierzymy, iż to, co na etykiecie napisano, jest prawdą. Nasza odpowiednio przygotowana aktywność może taką prawdę sprawdzić, odnaleźć tempranillo tam, gdzie ono być powinno, ale w większości przypadków wierzymy na słowo i wolimy przypisywać ślepej materii obiektywne oceny, przyzwyczajeni do tego, że mądrzejsi wiedzą lepiej.
Na tym karierę swoją oparł zresztą Robert Parker Jr. Dzisiaj jednak, kiedym przechadzał się po pobliskim markecie zauważając wokół tylko jeden typ winiaki, który przypomniał mi o samozadowoleniu przemysłowca rozlewającego hurtowo taką winiawkę w Polsce, wyjątkowo wyraźnie widzę konieczność abstrakcyjnego dzielenia włosa na czworo po to, by nie dać sobie wody z mózgu robić i przyjmować wmawiania narodowi suwerennemu, że wszystkie zlewki ze świata są synonimem wartości, w którą uwierzyliśmy, czyli winem z wina ojca i wina matki, a nie przemysłowym zamiennikiem na szczęście i nieszczęście konsumenta.
Tak więc o winie w istocie pisząc i patrząc na wino przez pryzmat amerykańskiego winnego geniusza, chciałbym zmusić do ćwiczenia niektóre zmęczone smartfonowymi ikonami komórki i przenieść je z kciuków do mózgów. Wybór wina jest w istocie wyborem aspiracji, a zatem kultury, czyli także myślenia w takim stylu, w jakim cały wspaniały dotychczasowy świat myślał. Dzieląc natomiast włos na czworo zmuszam się sam do dyscypliny, bo nic tak nie psuje dobrej pedagogiki jak bajzel we łbie nauczyciela. Aktywność musi być jasna i precyzyjna.