Przygniatany coraz mocniej powszechnie zstępującą depresją czuję się jak flaszka Lalanda Pomerola na regale supermarketu, wciśnięta pośród badziewia między Kadarki i Czarne Doktory. Niekiedy wręcz jestem jak opróżniona flaszka na śmietniku przed wypróżnieniem pęcherza. Taka sobie ta metafora, ale na inne mnie nie stać. Szukam w sieci winnej cienia optymizmu i iskierkę nadziei chciałbym zauważyć na bezchmurnym (niestety) niebie. Do tego dobija mnie aromat ziół zdrowotnie przyrządzanych przez Małżonkowatość, której mleczu gotowanie imperialistycznie zajęło całą kuchnię. Nawet kotka tego nie idzie wytrzymać i uporczywie wymiaukuje prośbę, coby ją do sadu wypuścić.
Nie pomaga w depresji świadomość, że Nowa Zelandia i Australia w zasadzie dały sobie radę z epidemią. Niestety zaraz po tym nadbiega informacja, iż odkryli setkę następnych koronawirusów u nietoperzy, co rodzi we mnie przypuszczenie, iż suwerenna inteligencja zacznie po wsiach polowania na te Bogu ducha winne stworki. Nawet wywiad doktora Montagniera nie gasi we mnie pesymizmu, no bo co to zmienia, czy łobuz spadł sam z nieba, czy też został zrzucony na spadochronie? Każdy powód jest równie dobry, a łobuz o śmierci przypomina, która jest zwykłą i nieuchronną konsekwencją każdego życia i stopniowo otumania zanurzając w depresji nasze dusze. To drugie jest znacznie gorsze.
Wydawało mi się, że cień optymizmu nadejdzie z Winicjatywy, gdzie szumnie zamieszczono artykuł sponsorowany o tym, że Wine Corner otwiera sklep Online. Ucieszyła się więc moja powiatowa dusza i udałem się natentychmiast na wskazaną stronę. Znalazłem ulubionego winiarza, a mianowicie Azienda Agricola BRESSAN MASTRI VINAI i przez chwilę zdawało mi się, żem osiągnął niebo. Potem jednak depresja wróciła ze zdwojoną siłą, a przyczynę znajdziesz, o Drogi Czytaczu, na zamieszczonej powyżej rycinie. Taka promocja w epoce zarazy jest chyba przykładem świetnie rozumianego marketingu, no ale żadność frajera gubit’, jak mawiać zwykł niejaki Lejzorek.