Praprababka moja, przywieziona do zimnego kraju z Burgundii przez prapradziadka, który jako świeżo upieczony Polak katolik pod Napoleonem służąc udowodnić chciał przywiązanie do Ojczyzny, otóż ta praprababka moja z pewnością czuła się w Polsce źle. Pozostawiła po sobie stadko dzieci i kufer w kącie sieni, w którym ukrywały się książki (po francusku) grube, w skórę oprawione (pamiętam, jak dzieckiem jeszcze będąc przebijałem się przez słowniki, aby zrozumieć Les ruines, ou Méditations sur les révolutions des empires Volneya, co w sobie samo surrealizmem trąci, bo w chałupie nieomal to się odbywało, gdzie kret kopce przebijał przez zbutwiałe deski podłogi). W genach, więc, została mi jakaś sympatia do wszystkiego, co francuskie, która gaśnie stopniowo w miarę upływu lat, a – być może – niektóre wina francuskie w różnistych marketach kupowane pomogą mi do reszty sympatię wspomnianą do reszty wykorzenić dla dobra mojego i kilku osób okolicznych.
Coteaux Bourguignons (co po naszemu znaczy „Burgundzkie Wzgórza”) to taka stosunkowo nowa mini apelacja (zadekretowana w listopadzie 
2011) zastępująca wina Bourgogne Grand Ordinaire („Wielkie, chociaż zwyczajne wino z Burgundii”, prawda, że piękna sprzeczność?), obejmująca wszystko, co się w Burgundii rusza i wino spożywa, służąc – marketingowo – „kształtowaniu pozytywnej opinii o winach z Burgundii”. W zamyśle więc każdy nawrócony na wino zanim skieruje swoje kroki do prawdziwych win, dajmy na to, z Mâcon, powinien przejść terminowanie pijąc Coteaux Bourguignons, produkowane ze szczepów pinot noir, gamay, chardonnay, aligoté, tressot, czy césar, w kupażach, lub jako wina samodzielne.
Triadę zakończy krótkie przypomnienie starożytnego winiarskiego rodu z Burgundii, znanego w świecie domu Pasquier Desvignes, który walczy z winami od pięciu wieków, co powinno być gwarancją wspaniałości trunku i który wino moje butelkował w samej Burgundii po to, aby je w świat sprzedawać, dzięki wspaniałomyślności sieci Lidl, za całe 19,99 PLN butelka.
Na szczęście aromat był wiosennych owoców i odrobiny szlamu, z kolorem, jak w klasycznym pinot noir z jasnymi przebłyskami przezroczystym. Niespotykana moja lekkość bytu zderzyła się – jednak – przy nasmaku z ogromną beczką soczystej kapusty kiszonej, która tak mocno wszystko przykryła, że nie udało mi się odkryć ani tanin, ani zamysłu edukacyjnego genialnych speców od burgundzkiego marketingu, przy czym kapusta ta smaczną będąc, miała swoistą świeżość, jak w zielonych, bo zbyt świeżych winach i wino moje piłem trochę jak sok z limonki, jeżeli ktoś taki sok na żywo lubi. Małżonka moja (z zaczerwienionymi usznymi małżowinami) rzuciła od niechcenia: „takiego kwacha chyba w życiu nie miałam, chocia mi smakuje”, a do mnie – po chwili – dotarł wspaniały posmak, który nagle zamienił kwaśność we wszystkie znane mi zioła i zmusił do wybaczenia, bom żuczek malutki i niewiele z tego rozumiem.
Zainteresowanych, zaś, do wina zapraszam, chociaż punktów mu daję mało.
Coteaux Bourguignons Appelation d’Origine Protégée, rocznik 2014, w cenie 19,99 PLN za butelkę (0,75), z marketu Lidl w Białymstoku (czerwone, wytrawne, szczepy: kupaż). Wino butelkowane przez firmę Pasquier Desvignes pod Mâcon we Francyjej.
Butelce przydzielam 75 PPFPP (75/100).